„Lex TVN” i polityczne upadki, których nie da się uratować

K. HYTREK-PROSIECKA: Bardzo dobre. Ja już to kiedyś powiedziałam: dla mnie TVN był fantastyczną szkołą życia i szkołą zawodową, w której spotkałam ludzi, dzięki którym się dzisiaj też realizuję w obszarach, które są dla mnie absolutnie dowolne pod względem wyboru – chociażby to, że my znowu siedzimy oboje przy tym samym stole i możemy sobie rozmawiać w sposób całkowicie swobodny. Choć moim zdaniem wtedy też mieliśmy bardzo dużą swobodę, jeśli chodzi o poruszanie tematów i wyrażanie opinii. Oczywiście ograniczone tym, jaki zawód wykonujemy, standardami, kulturą języka – co dzisiaj już zanika w dużej mierze, może niekoniecznie w TVN, ale w innych mediach. Więc ja mam naprawdę super wspomnienia z TVN-u i uważam, że jestem tu, gdzie jestem m.in. dzięki tej stacji. Dzięki temu czego tam się nauczyłam, dzisiaj mogę się rozwijać na własnych zasadach. Nie chodzi o to, że ktoś mnie tam ograniczał, tylko ja po prostu dostałam tak super szkołę życia, że ja dzisiaj jestem w stanie dokonywać świadomie trudnych wyborów.

K. HYTREK-PROSIECKA: Jest background, jest dobry track record, który jednak rynek weryfikuje od wielu lat bycia poza TVN. Muszę ci powiedzieć, że rozumiem ludzi, którzy mają zarzuty wobec TVN, bo to nie jest tak, że będziemy teraz wybierać stację-matkę, jak się mówiło zawsze. Rozumiem, że są popełniane błędy w narracji, rozumiem, że czasami ktoś nie jest w stanie odpowiednio zinterpretować kroków podejmowanych przez danego dziennikarza, ale też mało kto zna kuchnię telewizji i nie do końca wie, jak ten proces od momentu zgłoszenia tematu do jego puszczenia na emisję wygląda. Więc ja mam super wspomnienia, nawet jeśli TVN ma sporo za uszami – a ma, bo wiemy chociażby o tym elemencie rynku pracy i standardów zatrudnienia. Ja akurat na to nie mogłam w żadnym stopniu narzekać. Ja naprawdę generalnie nie mam na co narzekać w TVN. To jest niesamowite. Ja miałam tak dużą samodzielność – oprócz tego, że oczywiście byłam dość trudnym pracownikiem, jak dobrze wspominam nie bez powodu miałam ksywę „caryca” – ale naprawdę nikt nigdy mnie tam nie ograniczał. Ja się tam tak rozwijałam, że to jest coś niesamowitego.