28.01.2021
Prowadz膮cy: Daria Abramowicz

Daria Abramowicz. O mnie

Jak najwi臋cej r贸偶nych aktywno艣ci sportowych i mo偶liwo艣膰 wyboru to najlepsze, co rodzice mog膮 da膰 dzieciom – przekonuje Daria Abramowicz. Sama jest tego 偶ywym przyk艂adem: jej przygoda ze sportem zacz臋艂a si臋 w dzieci艅stwie – od 偶eglarstwa.

Treningi, sukcesy, za艂amanie, praca trenerki w bardzo m艂odym wieku – te etapy da艂y jej niezast膮piony kapita艂 i doprowadzi艂y do tego, 偶e dzi艣 zapewnia wsparcie najlepszym. Wp艂yn臋艂y te偶 na to, jak budowa艂a sw贸j autorytet.

Czytaj wi臋cej
28.01.2021
/
Psychologia

Treningi, sukcesy, za艂amanie, praca trenerki w bardzo m艂odym wieku – te etapy da艂y jej niezast膮piony kapita艂 i doprowadzi艂y do tego, 偶e dzi艣 zapewnia wsparcie najlepszym. Wp艂yn臋艂y te偶 na to, jak budowa艂a sw贸j autorytet.

Udost臋pnij
https://voicehouse.co/odcinki/daria-abramowicz-o-mnie/
KopiujSkopiowano

Transkrypcja

[00:00:10]

D. ABRAMOWICZ: Dzie艅 dobry. Nazywam si臋 Daria Abramowicz. Mam za sob膮 karier臋 sportow膮 i trenersk膮, a dzi艣 jestem psychologiem sportowym. To bardzo wa偶na dziedzina, kt贸ra globalnie zyskuje dzi艣 na znaczeniu. Uwa偶am, 偶e mistrzostwo zaczyna si臋 w g艂owie, dlatego w moim podca艣cie chc臋 dzieli膰 si臋 do艣wiadczeniem, wiedz膮, emocjami. Chc臋 da膰 przestrze艅 do spo艂ecznej dyskusji o psychologii w sporcie, biznesie i prywatnym 偶yciu, bo to wszystko s膮 bardzo po艂膮czone 艣wiaty.

[00:00:43]

D. ABRAMOWICZ: Urodzi艂am si臋 w I艂awie, to jest miejscowo艣膰 nad najd艂u偶szym w Polsce jeziorem – Jeziorem Jeziorak – na Warmii. I nie bez powodu podkre艣lam fakt istnienia tego jeziora, bo zacz臋艂o si臋 u mnie od 偶eglarstwa. Cho膰 mo偶e nie zacz臋艂o, bo pierwsz膮 moj膮 styczno艣ci膮 z aktywno艣ci膮 fizyczn膮 by艂 taniec towarzyski, jeszcze w przedszkolu. Pami臋tam, 偶e prowadzono nab贸r do takiej lokalnej grupy. I zapisa艂am si臋 tam chyba troch臋 z potrzeby ruchu, jakiej艣 takiej struktury aktywno艣ci je艣li dobrze pami臋tam, przebija si臋 to u mnie jak przez mg艂臋. I ten taniec dzi艣 uwa偶am… To jeden z najlepszych pomys艂贸w i jedna z najlepszych form aktywno艣ci og贸lnorozwojowej dla dzieci, kt贸ra kszta艂tuje w艂a艣ciwie wszystkie cechy motoryczne na wczesnym etapie. W艂a艣ciwie daje taki fajny, cenny wst臋p do tego, 偶eby p贸藕niej robi膰 r贸偶ne inne rzeczy. Wi臋c poniek膮d przypadkiem – poniewa偶 moi rodzice nie posiadali i nie posiadaj膮 takiej wiedzy na temat sportu, aktywno艣ci fizycznej, ze sportem nie byli zwi膮zani – i ca艂kiem przypadkowo okaza艂o si臋 by膰 to 艣wietnym wst臋pem. Natomiast p贸藕niej mia艂am chwilow膮 przygod臋 z bieganiem, poniewa偶 w szkole podstawowej ucz臋szcza艂am do klasy sportowej o takim profilu lekkoatletycznym. I p贸藕niej, ju偶 w wieku lat 6… nie, 7… Trudno mi jest troszk臋 t臋 o艣 czasu zachowa膰 dzisiaj, po tylu latach, ale w艂a艣nie mniej wi臋cej na pocz膮tku szko艂y podstawowej trafi艂am do klubu 偶eglarskiego, do mi臋dzyszkolnego o艣rodka sportowego w I艂awie. I okaza艂o si臋 w艂a艣ciwie po pierwszym tzw. zej艣ciu na wod臋 na 艂贸dce, 偶e to jest to. My艣l臋 o tym 偶eglarstwie do dzisiaj jako o czym艣, w czym nigdy – i nie przesadzam – ani jeden dzie艅, to nie by艂 dzie艅, kiedy czu艂am si臋 w jakikolwiek spos贸b zmuszona do tego, 偶eby trenowa膰. I my艣l臋, 偶e to jest ogromny kapita艂. I my艣l臋, 偶e to jest du偶e szcz臋艣cie. Patrz膮c z perspektywy mojego zawodu dzisiaj na wchodzenie dzieci, wychowanie dzieci poprzez sport, wchodzenie dzieci w 艣wiat aktywno艣ci fizycznej, uwa偶am – i tak doradzam rodzicom – 偶eby dawa膰 dzieciom szans臋 podejmowania r贸偶nych form aktywno艣ci, pr贸bowania r贸偶nych dyscyplin sportu po to, 偶eby da膰 im mo偶liwo艣膰 i przestrze艅 do tego, 偶eby wybra艂y w pewnym momencie to, co – 偶e tak powiem – kliknie. To, w czym b臋d膮 czu艂y si臋 komfortowo, bo to daje najwi臋ksz膮 szans臋 na zbudowaniu w przysz艂o艣ci pasji. Je偶eli ta aktywno艣膰 fizyczna przerodzi si臋 w taki sport, kt贸ry b臋dzie mia艂 wi臋ksz膮 struktur臋, to oka偶e si臋, 偶e obecno艣膰 tej pasji i budowanie p贸藕niej wszystkiego na fundamencie pasji spowoduje, 偶e kiedy przyjdzie kryzys – a on zawsze przychodzi w sporcie profesjonalnym, pr臋dzej czy p贸藕niej – to zdecydowanie 艂atwiej jest go pokona膰. No i u mnie to 偶eglarstwo pojawi艂o si臋 w wieku wczesnoszkolnym. To tak naprawd臋 jest ze mn膮 do dzisiaj, bo cho膰 czynnie go nie uprawiam, bo cho膰 nie pracuj臋 ju偶 jako trener – co robi艂am przez oko艂o 10 lat – to dzi艣 jestem te偶 zwi膮zana z 偶eglarstwem w 偶yciu prywatnym i zawodowym jako psycholog. W 偶yciu prywatnym, dlatego 偶e m贸j m膮偶 jest trenerem g艂贸wnym, wsp贸艂pracuje czy pracuje dla kanadyjskiej federacji 偶eglarskiej. Czyli 偶eglarstwo, to nie tylko by艂 sport, ale te偶 styl 偶ycia no i sta艂y jego element, do dzisiaj. Moment, w kt贸rym – tak jak powiedzia艂am – nie ma takiego poczucia, 偶e jest si臋 zmuszanym – czy przez rodzica, czy przez trenera, czy przez jak膮kolwiek inn膮 osob臋 trzeci膮 – do tego, 偶eby podejmowa膰 aktywno艣膰. Moment, w kt贸rym samo podejmowanie aktywno艣ci – w tym przypadku to wyj艣cie na wod臋, to bycie daleko od brzegu, bycie samym sob膮, troszk臋 sprawdzanie si臋 w r贸偶nych warunkach atmosferycznych – co by艂o dla mnie te偶 bardzo ciekawe – sama z艂o偶ono艣膰 dyscypliny, bo 偶eglarstwo jest jednym z bardziej z艂o偶onych sport贸w. Ono dotyka fizyki, dotyka meteorologii, dotyka in偶ynierii w bardzo wielu aspektach – powoduje, 偶e czuje si臋 tak膮 zajawk臋, po prostu, najzwyczajniej w 艣wiecie. Tak膮 bardzo pierwotn膮 zajawk臋, poczucie fajno艣ci. Dla dziecka, je偶eli wybiera w艂a艣nie to, a nie inn膮 form臋 sp臋dzania wolnego czasu, to oznacza, 偶e to jest po prostu fajne. I to jest ten zal膮偶ek pasji, to wtedy mo偶emy powiedzie膰, 偶e: OK, klikn臋艂o. Na pewno 偶eglarstwo, jako w艂a艣nie jedno z najbardziej z艂o偶onych dyscyplin, to jest te偶 taka dyscyplina sportu, w kt贸rej ci膮gle co艣 jest nie tak. Ci膮gle boli, ci膮gle jest za gor膮co, za zimno, za bardzo wieje, za ma艂o wieje, s贸l szczypie w twarz, s贸l wy偶era odciski, rany, kt贸re nie chc膮 si臋 goi膰 za bardzo… Wi臋c to opowiadam czasami zawodnikom, 偶e zdarza艂o si臋 zalewa膰 odciski na d艂oniach klejem Kropelka np. po to, 偶eby tam dalej nie post臋powa艂y te procesy. Wi臋c on jest taki mocno zwi膮zany z dyskomfortem, ten偶e sport, to 偶eglarstwo. I w tym ca艂ym dyskomforcie odnajdowanie tego, co jest rozwojowe, co jest cenne, co jest pozytywne i warto艣ciowe, i co nas trzyma ci膮gle przy kolejnym wyj艣ciu na wod臋 i kolejnym treningu, jest niew膮tpliwie takim do艣wiadczeniem, takim procesem, kt贸ry jest mi bardzo bliski i kt贸ry staram si臋 pokazywa膰 tak偶e obecnie w mojej pracy zawodowej. Bardzo wa偶nym dla mnie sportowym do艣wiadczeniem by艂y wszystkie momenty wa偶nych start贸w – a zacz臋艂am startowa膰 relatywnie wcze艣nie, bo ju偶 pierwszy start zagraniczny dla mnie, takie pierwsze zagraniczne regaty… w nich uczestniczy艂am, kiedy mia艂am oko艂o 9 lat, wi臋c to bardzo wcze艣nie. Pierwsze mistrzostwa Europy, kiedy mia艂am lat 14. Te starty pokazywa艂y mi ju偶 wtedy, 偶e dzieje si臋 we mnie i ze mn膮 co艣 takiego, co powoduje, 偶e cho膰 na treningach wszystko naprawd臋 wychodzi 艣wietnie i 偶eglowa艂am szybko i bardzo m膮drze taktycznie i to w艂a艣nie te偶 klika艂o – tylko na troszk臋 innym poziomie ni偶 poziom pasji – to przychodz膮 regaty, przychodzi wy艣cig, przychodz膮 warunki rywalizacji i dzieje si臋 co艣 takiego, 偶e ja nie jestem w stanie tych mo偶liwo艣ci przeku膰 na wy艣cig. Ju偶 wtedy mia艂am takie poczucie, 偶e o co艣 tutaj chodzi, co艣 wi臋cej w tym sporcie jest, ale nie do ko艅ca wiedzia艂am co. Nie do ko艅ca te偶 osoby w moim otoczeniu potrafi艂y mi to w spos贸b sp贸jny i adekwatny wyja艣ni膰. I to zacz臋艂o przyci膮ga膰 mnie, ci膮gn膮膰 mnie w stron臋 szukania. I to moje poszukiwanie zacz臋艂o si臋 tak naprawd臋, gdy mia艂am oko艂o 15 czy 16 lat i w艂a艣ciwie, jakbym dobrze si臋 nad tym zastanowi艂a, to nie sko艅czy艂o si臋 do dzisiaj, bo ci膮gle szukam kolejnych odpowiedzi. To jest te偶 takie do艣wiadczenie, kt贸re w bardzo istotny spos贸b przek艂ada si臋 na moj膮 prac臋. I wreszcie, chocia偶by poza wszystkimi historiami dotycz膮cymi start贸w, zarz膮dzania stresem, emocjami, budowania relacji w zespo艂ach, bardzo wa偶ne do艣wiadczenia w relacjach z trenerami, budowanie mistrzowskich 艣rodowisk sportowych, to wszystko te偶 bardzo mocno dzi艣 przek艂adam na prac臋 i korzystam z tych do艣wiadcze艅. Ale te偶 takim wa偶nym jest moje wyj艣cie ze sportu w roli zawodnika, czyli moja kontuzja. Dlatego, 偶e ja przesta艂am 偶eglowa膰 z dnia na dzie艅. Maj膮c 18 lat spad艂am z przyczepy podczas pakowania sprz臋tu i z艂ama艂am nadgarstek, jedn膮 z ko艣ci nadgarstka. I tak si臋 sko艅czy艂o moje 偶eglowanie. Co艣, co zacz臋艂am, kiedy mia艂am zaledwie kilka lat i co by艂o podstawowym elementem mojego funkcjonowania i mojej to偶samo艣ci przez ca艂y ten czas, ca艂y etap dojrzewania, wybor贸w dotycz膮cych szko艂y, bo to te偶 bardzo wa偶ne, bo to 偶eglarstwo determinowa艂o to, na jakie studia chcia艂am p贸j艣膰… I w pewnym momencie w艂a艣nie, kiedy mia艂am 18 lat, dochodzi do takiego wypadku, kt贸ry kompletnie – oczywi艣cie z mojej winy, bo spieszy艂am si臋 i zrobi艂am co艣 szybciej ni偶 pomy艣la艂am o tym, jakie to mo偶e nie艣膰 za sob膮 konsekwencje i po艣lizn臋艂am si臋 stoj膮c na przyczepie – spowodowa艂o, 偶e ten 艣wiat momentalnie si臋 obr贸ci艂. Maj膮c to do艣wiadczenie – i co bardzo wa偶ne i chcia艂abym to bardzo mocno podkre艣li膰 – przepracowane terapeutycznie, zanim wesz艂am w zaw贸d psychologa sportowego, to dzi艣 jeste艣 bardzo du偶y kapita艂. Kiedy do mnie trafiaj膮 zawodnicy w trakcie kontuzji, po kontuzji, te偶 zmieniaj膮ce swoje role 偶yciowe w 艣rodowisku sportowym, bardzo cz臋sto m贸wi膮: „Pani Dario, m贸wi臋 to pani, bo pani to rozumie”. I rzeczywi艣cie mam takie poczucie, 偶e kiedy oni to m贸wi膮, a ja odpowiadam: „Rozumiem”, to to zdecydowanie jest prawdziwe „rozumiem”. Kontuzja nie bez powodu nazywana jest jednym z najtrudniejszych do艣wiadcze艅 w sportowej drodze czy karierze. I to bardzo boli, kiedy szczeg贸lnie mamy takie poczucie, 偶e nie mieli艣my wp艂ywu czy nie mieli艣my kontroli do ko艅ca nad tym, co si臋 dzieje i co doprowadza do takiego, a nie innego fina艂u. Dlatego, 偶e w moim przypadku wiele czynnik贸w na艂o偶y艂o si臋 na to, 偶e ta historia potoczy艂a si臋 tak, a nie inaczej. Bo to mog艂aby by膰 lepsza diagnoza, to mog艂oby by膰 poszukanie kontropinii lekarskiej – czego nie zrobi艂am, bo nie mia艂 takiej 艣wiadomo艣ci w贸wczas – to mog艂oby by膰 inne poprowadzenie wreszcie samej procedury leczenia i rehabilitacji. Niemniej wychodz臋 z za艂o偶enia, 偶e jeste艣my w pewnym sensie – troszk臋 zabrzmi臋 filozoficznie – sum膮 do艣wiadcze艅. Ja dzisiaj patrz臋 z tej perspektywy na swoj膮 sportow膮 drog臋 i na to, w jaki spos贸b ona stanowi warto艣膰 dodan膮 w mojej pracy i nie zamieni艂abym tego absolutnie na nic innego. W tamtym momencie, to by艂 koniec 艣wiata. Tak si臋 sta艂o, 偶e oko艂o 3 tygodni chyba po… 3, mo偶e 4 tygodni po moim wypadku zadzwoni艂 do mnie m贸j trener i powiedzia艂, 偶e s膮 regaty we W艂oszech na takim akwenie, na kt贸rym niewiele bardzo os贸b 偶eglowa艂o do tej pory ze znajomych, naszych zawodnik贸w, 偶e to s膮 wa偶ne regaty, bo to taki dru偶ynowy Puchar Europy i czy nie zechcia艂abym tam pojecha膰 jako trener. Jeszcze wtedy – rocznikowo tak, ale nie w sensie daty – nie mia艂am uko艅czonych 18 lat, nie mia艂am prawa jazdy, nie mia艂am tych kwalifikacji trenerskich i to by艂a taka wyprawa, kt贸ra polega艂a na tym, 偶e jeden z rodzic贸w te偶 ze mn膮 pojecha艂 jako kierowca i opiekun, a ja mia艂am w jaki艣 spos贸b przekaza膰 tam swoj膮 wiedz臋 i swoje do艣wiadczenia. Tak si臋 z艂o偶y艂o, 偶e my ten dru偶ynowy Puchar Europy wygrali艣my, zupe艂nie niespodziewanie. Dla mnie to by艂o fantastyczne do艣wiadczenie, tak偶e takie podnosz膮ce mnie w bardzo mocno w kryzysowym momencie, bo ja absolutnie wtedy by艂am w momencie kryzysowym. I pomy艣la艂am sobie, 偶e mo偶e to jest jaki艣 spos贸b, a mo偶e wr臋cz idealny spos贸b na to, 偶eby w pewnym sensie dokona膰 takiego transferu tej mojej wiedzy, tych moich umiej臋tno艣ci i tych do艣wiadcze艅. Niecz臋sto zdarza si臋, 偶e cz艂owiek w wieku 18 ma ponad 10 lat do艣wiadczenia – mniej lub bardziej – w 艣rodowisku, w kt贸rym funkcjonuje. I pomy艣la艂am sobie, 偶e to jest szansa na to, 偶eby blisko tej pasji by膰 ca艂y czas. Wi臋c zdecydowa艂am si臋 zacz膮膰 szkoli膰, zdobywa膰 kompetencje w kierunku zawodu trenera. I w tym zawodzie sp臋dzi艂am 10 lat. Zaczynaj膮c t臋 prac臋 i b臋d膮c bardzo m艂od膮 osob膮, pracuj膮c z lud藕mi zaledwie 2 czy 3 lata ode mnie m艂odszymi, absolutnie nie mia艂am autorytetu i w jaki艣 spos贸b chcia艂am go zbudowa膰. Nie ma szansy na to, 偶eby zbudowa膰 autorytet emocjonalny, kiedy jest si臋 tak m艂odym cz艂owiekiem, ale jest szansa na to, 偶eby zbudowa膰 autorytet merytoryczny, oparty o wiedz臋, oparty w艂a艣nie o kompetencje. I cho膰 brzmi to mo偶e nieco 偶artobliwie, my艣l膮c o osobie 18 czy 19-letniej, 偶e kompetencje. Ale jednak zale偶a艂o mi na tym, 偶eby je poszerza膰 bardzo intensywnie, szybko i uczy膰 si臋 ca艂y czas w tym procesie. I dzisiaj, kiedy na to patrz臋 mam takie poczucie, 偶e wysz艂o to nie najgorzej, m贸wi膮c nieco bardziej kolokwialnie. Z czasem zacz臋艂am pracowa膰 i z zawodnikami troch臋 starszymi, na wy偶szym sportowym poziomie. Zdarza艂o mi si臋 te偶 przez lata mojej pracy pracowa膰 z dzie膰mi, kt贸re zaczyna艂y dopiero swoj膮 przygod臋 z 偶eglarstwem, co te偶 daje mi dzi艣 ogromny kapita艂 w pracy, bo mam takie poczucie, 偶e rozumiem i czuj臋 prace tak偶e w艂a艣nie z dzie膰mi, z tymi najm艂odszymi, na etapie wychowania poprzez sport. Dzi艣 potrafi臋 porusza膰 si臋 w spektrum pracy, ju偶 jako psycholog sportowy, zar贸wno w pracy z najm艂odszymi, z dzie膰mi na tym wczesnym etapie, ale te偶 ze sportowcami funkcjonuj膮cymi na poziomie mistrzowskim. I je偶eli spojrza艂abym na sukces sportowy, jako na dach pewnego budynku, to ten dach opiera si臋 na pewnych filarach, na pewnych kolumnach. I b臋d膮 to np. takie umiej臋tno艣ci pomagaj膮ce wyznacza膰 cele, umiej臋tno艣ci wspieraj膮ce motywacj臋 czy determinacj臋, narz臋dzia treningu wyobra偶eniowego czy relaksacyjnego, kt贸re pozwalaj膮 w warunkach rywalizacji sportowych czy treningu wykorzysta膰 optymalny potencja艂 sportowca czy ka偶dego innego cz艂owieka, kt贸rego dotyczy jakikolwiek performance. Je偶eli oprzemy dach na kolumnach i na tym zako艅czymy budow臋 naszej konstrukcji, to je偶eli przyjdzie troszk臋 silniejszy wiatr i zawieje w ten budynek mocniej, to on w najlepszym wypadku zacznie si臋 chwia膰, a w najgorszym si臋 przewr贸ci, bo jest niestabilny. Podobnie jest w ca艂ej psychologii w sporcie, kt贸r膮 w艂a艣nie charakteryzuj臋 w ten spos贸b, 偶e jak w ka偶dym budynku, potrzebny jest solidny fundament. W tym fundamencie znajduj膮 si臋 takie umiej臋tno艣ci, jak: stabilne poczucie pewno艣ci siebie i poczucie to偶samo艣ci, umiej臋tno艣膰 komunikacji asertywnej – takiej, kt贸ra opiera si臋 o takie wyra偶anie w艂asnych potrzeb i oczekiwa艅, kt贸re nie narusza wolno艣ci i przestrzeni innych os贸b – umiej臋tno艣膰 takiego budowania relacji trwa艂ych, kt贸re opieraj膮 si臋 o blisko艣膰 i zaufanie, regulacja emocji… I to s膮 takie umiej臋tno艣ci, cechy, o kt贸rych mo偶emy sobie pomy艣le膰: No dobra, ale to nie jest tak, 偶e sportowiec tego potrzebuje do czego艣, to jest takie bardzo uniwersalne. I to jest sedno tej filozofii. Solidny fundament dla sportowca, dla cz艂owieka biznesu, dla wszystkich, kt贸rzy w swoim 偶yciu opieraj膮 si臋 o jakikolwiek performance, jakiekolwiek wykonanie, ten solidny fundament jest kluczem tak, jak dla ka偶dego z nas. Mam par臋 bon mot贸w swojej pracy, jednym z nich jest to, 偶e sportowiec to jest przede wszystkim cz艂owiek. I staram si臋 w mojej pracy podchodzi膰 holistycznie, ca艂o艣ciowo do tego procesu, skupia膰 si臋 nie tylko na filarach, – oczywi艣cie, nad kt贸rymi pracuj臋, na kt贸rych skupia si臋 niejako taka tradycyjna psychologia sportu – ale staram si臋 patrze膰 szerzej na psychologi臋 w sporcie. Jak ona wszystkie absolutnie obszary i oddzia艂ywania, kt贸re maj膮 sprawia膰, 偶e zanim ten sportowiec b臋dzie performowa艂 na swoim mo偶liwym najwy偶szym poziomie, b臋dzie mo偶liwe to, 偶e osi膮ga dobrostan i satysfakcj臋 z 偶ycia. Jeszcze studiuj膮c psychologi臋 na Uniwersytecie Humanistyczno-Spo艂ecznym w Warszawie, czyli SWPS, zacz臋艂am by膰 aktywna w przestrzeni internetowej, prowadz膮c bloga za namow膮 os贸b, kt贸re wprowadza艂y mnie w 艣wiat psychologii. Bo mia艂am ogromne szcz臋艣cie dlatego, 偶e spotka艂am na swojej drodze takie osoby, kt贸re pokaza艂y mi ten 艣wiat i da艂y mi taki kr臋gos艂up etyczny i bardzo, bardzo potrzebny w moim zawodzie, i da艂y mi te偶 mo偶liwo艣ci w艂a艣nie podejmowania pr贸b tej aktywno艣ci. Wi臋c sta艂am si臋 nieco bardziej aktywna w przestrzeni internetowej, czy to blog, czy to forum internetowe… Ci膮gle oczywi艣cie jako studentka, zacz臋艂am przetrz膮sa膰 tony bada艅, pisa膰 posty, zacz臋艂am by膰 te偶 bardziej aktywna w mediach spo艂eczno艣ciowych. To dzi艣 jestem. Tak naprawd臋 niemal wy艂膮cznie w obszarze zawodowym, ale jestem. Uwa偶am, 偶e to bardzo wa偶ne narz臋dzie funkcjonowania zawodowego dzisiaj i du偶a szansa dla psychologii, kt贸ra si艂膮 rzeczy nie mo偶e by膰 – umownie powiem – reklamowana w telewizji czy w radiu. Natomiast ta moja droga wygl膮da艂a tak, 偶e z uwagi na t臋 moj膮 aktywno艣膰 okaza艂o si臋 w pewnym momencie, 偶e nie jestem do ko艅ca anonimowa. Kiedy nak艂ada艂o si臋 na to wszystko moje do艣wiadczenie czysto sportowe, to okaza艂o si臋, 偶e w momencie, kiedy ko艅czy艂am studia – a podkre艣lam, 偶e mia艂am tak膮 mo偶liwo艣膰 rozpocz臋cia praktyki zawodowej, za co jestem ogromnie wdzi臋czna – okaza艂o si臋, 偶e nie musz臋 d艂ugo czeka膰, a pojawi艂y si臋 pierwsze osoby, kt贸re chcia艂yby ze mn膮 pracowa膰. Bardzo wiele os贸b ko艅cz膮cych studia zmaga si臋 z tym, 偶eby rozpocz膮膰 praktyk臋 zawodow膮, 偶eby mie膰 do tego przestrze艅. Ja mia艂am t臋 mo偶liwo艣膰, 偶e przysz艂o to szybko. I to si臋 na艂o偶y艂o w czasie te偶 z podsumowywaniem i zako艅czenie Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro, co spowodowa艂o, 偶e zaproszono mnie w jedno, drugie, trzecie miejsce do tego, 偶eby powiedzie膰 par臋 s艂贸w na temat roli psychologii. No i w prostej w艂a艣ciwie linii od tego okaza艂o si臋, 偶e otrzyma艂am nie tak daleko p贸藕niej propozycj臋 wsp贸艂pracy z kadr膮 narodow膮 w kolarstwie torowym. Wi臋c moja przygoda, moja droga pracy ze sportem high-performance, sportem mistrzowskim, potoczy艂a si臋 b艂yskawicznie. To by艂o dla mnie bardzo du偶e wyzwanie w tamtym czasie, bo zastanawia艂am si臋, czy mam wystarczaj膮co du偶o kompetencji. Wiadomo, 偶e nie mia艂am do艣wiadczenia, ale czy mam wystarczaj膮co du偶o kompetencji w tamtym czasie, 偶eby t臋 prac臋 podj膮膰. Ale konsultuj膮c si臋 z wieloma osobami podj臋艂am decyzj臋, 偶e podejm臋 to wyzwanie. I dzisiaj, z czasem od wsp贸艂pracy z kadr膮 narodow膮 w kolarstwie, przez wsp贸艂prac臋 z kadr膮 narodow膮 w p艂ywaniu, wiele dyscyplin dzi艣, wielu sportowc贸w si艂膮 rzeczy dzi艣, na ten moment najbardziej zwi膮zana jestem z tenisem. Tak to si臋 u艂o偶y艂o. Dzi艣 mimo tego, 偶e ci膮gle nie mam wcale tak du偶ej praktyki zawodowej – bo to nie jest kilkana艣cie lat, jestem ci膮gle osob膮 m艂od膮 – to tempo, w jakim dosz艂am do punktu zawodowo, w kt贸rym jestem dzisiaj i mnogo艣膰 do艣wiadcze艅, uczestniczenia w r贸偶nych imprezach sportowych, wsp贸艂prac na r贸偶nych poziomach z r贸偶nymi dyscyplinami, od sportu tradycyjnego, indywidualnego, dru偶ynowego, przez sport taki jak szachy, ko艅cz膮c na e-sporcie… Te do艣wiadczenia powoduj膮, 偶e m贸j autorytet bazowo jest wi臋kszy. Nie mam gdzie艣 takiego poczucia, 偶e w punkcie, w kt贸rym startuj臋 i rozpoczynam jak膮艣 wsp贸艂prac臋, ja tego autorytetu nie mam i musz臋 pracowa膰 nad tym, aby go zbudowa膰. Jest to z drugiej strony du偶o bardziej odpowiedzialne zadanie, poniewa偶 dostaj臋 pewien kredyt zaufania i otwarto艣ci od os贸b, kt贸re trafiaj膮 do mnie i moj膮 rol膮 jest to, 偶eby – w pewnym sensie – tego nie zawie艣膰. 呕eby 艣wiadczy膰 us艂ugi – m贸wi膮c wprost, biznesowo – ale zapewni膰 wsparcie okre艣lonej jako艣ci na okre艣lonym poziomie rzetelno艣ci i etyki. I to, ta odpowiedzialno艣膰 jest odczuwalna. Czy trudniej wi臋c jest mi ten autorytet budowa膰 czy zachowa膰? Nie. Nie trudniej, ale na sw贸j spos贸b inaczej. Dzisiaj pracuj臋 na na r贸偶nych poziomach, bo g艂贸wnie oczywi艣cie rozmawiamy o wszelkich aktywno艣ciach publicznych, o tym sporcie mistrzowskim, ale najm艂odsza osoba, kt贸ra trafia do mnie do gabinetu ma 9 lat i jest na pocz膮tku swej sportowej przygody. Mo偶e nie najstarsi, ale najbardziej do艣wiadczeni to ci, kt贸rzy s膮 najbardziej utytu艂owani, wi臋c spektrum jest bardzo szerokie. To powoduje tym bardziej, 偶e sportowcy, kt贸rzy do mnie trafiaj膮, wiele mnie ucz膮. Bardzo wiele do艣wiadcze艅 i moich obserwacji migruje z dyscypliny na dyscyplin臋 i ze 艣rodowiska na 艣rodowisko. To pokaza艂 mi szczeg贸lnie COVID, kiedy – szczeg贸lnie w tym pierwszym momencie tego lockdownu, w kwietniu jeszcze – mia艂am tak膮 sytuacj臋, w kt贸rej wielu sportowc贸w i wiele dyscyplin przechodzi艂o przez te same procesy. I widzia艂am wyra藕nie pewne tendencje i zale偶no艣ci i to powodowa艂o, 偶e by艂o mi 艂atwiej to przenosi膰 pomi臋dzy dyscyplin膮 a dyscyplin膮, 艣rodowiskiem a 艣rodowiskiem, bardzo u艂atwia艂o prac臋. Wi臋c moi sportowcy – tak pozwol臋 sobie o nich powiedzie膰 – ucz膮 mnie tego, 偶e… Daj膮 mi wiedz臋 – mo偶e tak – i do艣wiadczenia, kt贸re u艂atwi膮 mi prac臋 z innymi. Poniek膮d po艣rednio – oczywi艣cie nigdy nie u偶ywaj膮c nazwisk, przyk艂ad贸w czy to偶samo艣ci – ja jestem w stanie sobie troszk臋 t艂umaczy膰 szybciej i 艂atwiej rzeczywisto艣膰. I to na pewno. Sportowcy, z kt贸rymi pracuj臋, ucz膮 mnie ci膮gle pasji. Jakkolwiek nie brzmi to jak truizm, to sport staje si臋 naprawd臋 trudniejszy, coraz trudniejszy, szczeg贸lnie ten mistrzowski. I kiedy widz臋, w jaki spos贸b sportowcy s膮 coraz bardziej zdeterminowani do tego, 偶eby si臋 rozwija膰 – tak偶e w obszarze przygotowania mentalnego – jak buduj膮 swoj膮 艣wiadomo艣膰, jak odnajduj膮 si臋 w nowych czasach, to jest co艣, co jest bardzo inspiruj膮ce dla mnie i rzeczywi艣cie mi pozwala te偶 nad膮偶a膰 za sportem. Wi臋c troch臋 chyba klamr膮 domykaj膮c ten w膮tek, moi sportowcy ucz膮 mnie sportu ca艂y czas. Bo sport si臋 zmienia, jedno z najbardziej dynamicznie zmieniaj膮cych si臋 ga艂臋zi naszego funkcjonowania spo艂ecznego. Dzi臋ki temu, 偶e mog臋 z nimi pracowa膰 i obserwowa膰 te procesy, ucz臋 si臋 tego sportu i troch臋 – powiedzia艂bym – nad膮偶am za jego rozwojem. R贸wnowaga mi臋dzy 偶yciem zawodowym i tym poza zawodowym, prywatnym, to jest jeden z najwa偶niejszych czynnik贸w warunkuj膮cych powodzenie. I to moje, jako psychologa sportowego, w mojej pracy, ale te偶 sportowc贸w, trener贸w, rodzic贸w, z kt贸rymi wsp贸艂pracuj臋 czy os贸b, kt贸re zarz膮dzaj膮 organizacjami sportowymi. I mam takie przekonanie, 偶e je偶eli ucz臋 tego osoby, z kt贸rymi pracuj臋, to warto by艂oby te偶 mie膰 takie umiej臋tno艣ci, a przede wszystkim wprowadza膰 w 偶ycie wiedz臋, kt贸r膮 posiadam. Inn膮 spraw膮 jest to, 偶e moja praca jest wymagaj膮ca i czasami zdarza si臋, 偶e toczy si臋 w 3 strefach czasowych i czasami zdarza si臋 – tak chocia偶by w mniej wi臋cej 2 tygodnie temu – 偶e w ci膮gu 3 dni przespa艂am 6 godzin, bo zdarzaj膮 si臋 sytuacje trudne, podbramkowe, nak艂adaj膮 si臋 jedna na drug膮 ten urok. I ten work-life balance – m贸wi膮c j臋zykiem biznesowym – w艂a艣nie r贸wnowaga pomi臋dzy 偶yciem zawodowym i prywatnym staje si臋 dla mnie jednym z absolutnych kluczy. I jak my艣l臋 sobie o tym i o sobie w tym kontek艣cie, to dostrzegam dwie p艂aszczyzny: tak膮 d艂ugoterminow膮, zwi膮zan膮 z tym, jak widz臋 sw贸j rozw贸j zawodowy i czy zawsze i d艂ugo chce i b臋d臋 chcia艂a pracowa膰 tak intensywnie? No i tutaj odpowiedzi膮 jest to, 偶e przede wszystkim prowadz臋 zesp贸艂, kt贸ry staram si臋 rozwija膰. Jest to taki proces, kt贸ry w tej chwili dynamicznie si臋 toczy. Psycholog贸w sportowych, specjalist贸w, kt贸rzy pracuj膮 dzi臋ki temu, 偶e chc膮 – zgodnie z moj膮 filozofi膮 pracy, o kt贸rej m贸wi艂am. Id膮c dalej: my艣l臋 o tym, w jaki spos贸b mog臋 jeszcze skuteczniej, a mo偶e nieco mniejszym czasami nak艂adem si艂 przekazywa膰 swoj膮 wiedz臋 i si臋 ni膮 dzieli膰. A je偶eli chodzi o taki aspekt – nazwijmy go – kr贸tkoterminowy, to has艂em kluczem s膮 proste rzeczy. Na ka偶dy wyjazd staram si臋 zabra膰 aparat fotograficzny i robi膰 zdj臋cia, co bardzo lubi臋. Nie dlatego, 偶e jestem wybitnym fotografem, ale dlatego, 偶e spojrzenie przez obiektyw pozwala zmieni膰 na chwilk臋 chocia偶 perspektyw臋 i troch臋 prze艂膮czy膰 g艂ow臋. Staram si臋, jak tylko mog臋 by膰 nad wod膮 i w wodzie. To jest w艂a艣nie ta pasja, kt贸ra jest ze mn膮 po dzi艣 dzie艅, a wi臋c wszystkie formy sport贸w wodnych, g艂贸wnie SUP, czyli deska z wios艂em, paddle board tzw. jest bardzo lubian膮 przeze mnie form膮 aktywno艣ci, co zreszt膮 przyswoi艂 ch臋tnie team, z kt贸rym pracuj臋 na co dzie艅. Bardzo lubi臋 po prostu nie m贸wi膰, poniewa偶 moja praca polega na m贸wieniu, czasami przez kilkana艣cie godzin na dob臋, to bardzo lubi臋 te偶 wycisza膰 si臋 po to, 偶eby w艂a艣nie zachowywa膰 ten balans. Tak膮 bardzo dla mnie ciekaw膮 histori膮 i moj膮 obserwacj膮 w艂asn膮 by艂 czas pandemii, pocz膮tku lockdownu, kiedy ca艂e 偶ycie przenios艂o si臋 do online i wszystkie moje konsultacje i ca艂a moja praca tak偶e odbywa艂a si臋 za po艣rednictwem wideo konsultacji i wideo rozm贸w. Kiedy po ca艂ym dniu mia艂am ochot臋 obejrze膰 sobie jaki艣 film, poczyta膰 ksi膮偶k臋 czy obejrze膰 jeszcze jaki艣 sport, okazywa艂o si臋, 偶e m贸j m贸zg ju偶 nie jest w stanie odbiera膰 tych bod藕c贸w – wzrokowych szczeg贸lnie – i widzia艂am wyra藕nie, jak bardzo nie odpoczywam i jak nak艂ada si臋 zm臋czenie. I chc膮c w艂a艣nie zachowa膰 pewn膮 r贸wnowag臋 wymy艣li艂am, 偶e kupi臋 sobie gitar臋 i wr贸c臋 do grania na niej po 17 czy po 18 latach. Okaza艂o si臋, 偶e jak uruchomi艂am troch臋 s艂uch, troszk臋 aspekt manualny, inne obszary funkcjonowania, to nagle ten odpoczynek, wypoczynek sta艂 si臋 du偶o bardziej skuteczny. Wi臋c nawet te proste rzeczy bardzo mocno determinuj膮 t膮 jako艣膰 mojego odpoczywania. Zdaj臋 sobie spraw臋, 偶e ona jest absolutnie kluczowa, szczeg贸lnie dzi艣. Szczeg贸lnie, 偶e od marca pozostaj臋 w stanie zarz膮dzania kryzysem, szczeg贸lnie 偶e 2021 roku b臋dzie podobny, szczeg贸lnie 偶e czeka nas wiele wyzwa艅, na czele z Igrzyskami Olimpijskimi, kt贸re miejmy nadziej臋 si臋 odb臋d膮. Wi臋c staram si臋 bardzo mocno tego balansu pilnowa膰 i nie by膰 go艂os艂own膮 w tym, czego ucz臋 innych.

[00:28:31]

D. ABRAMOWICZ: Dzi臋kuj臋 za twoj膮 uwag臋. Zasubskrybuj m贸j podcast i oce艅 jego tre艣膰. Znajdziesz mnie na ka偶dej platformie podcastowej i na ka偶dym kanale social mediowym.

Prowadz膮cy

Daria Abramowicz
Daria Abramowicz
Psycholog w sporcie i biznesie

Uko艅czy艂a psychologi臋 ze specjalno艣ci膮 psychologia kliniczna na SWPS Uniwersytecie Humanistycznospo艂ecznym w Warszawie oraz szkolenie I stopnia w Centrum Terapii Skoncentrowanej na Rozwi膮zaniach CTSR, a tak偶e studia podyplomowe z psychologii sportu na SWPS Uniwersytecie Humanistycznospo艂ecznym w Warszawie. Na co dzie艅 wsp贸艂pracuje m.in. z Ig膮 艢wi膮tek. Wi臋cej na www.dariaabramowicz.com.

Pozosta艂e odcinki (21)

Jazgot Historie ju偶 dost臋pny!

Cztery historie pe艂ne zwrot贸w akcji i wskaz贸wek, jak unika膰 oszustw. Pos艂uchaj pierwszego odcinka o ofiarach oszust贸w finansowych. Nowe odcinki co wtorek.

Zamknij