Perlage Stories. Marcin Kydryński

M. KYDRYŃSKI: O nie, fatalnie. Zdarzyło mi się parę razy w życiu takich parę chwil kłopotliwej ciszy. Z anegdotą taką mianowicie – to był najlepszy moment, dlatego zostawiłem swoje wieczorne audycje, kiedyś miałem audycję około północy: że realizatorka zasnęła podczas mojego programu, co było najkrótszą recenzją mojej radiowej sztuki. I była to rzeczywiście kłopotliwa cisza, bo ja rozpaczliwie machałem rękami, chcąc ją obudzić, nie udało się. To było lata temu, nie pamiętam, jak z tego wybrnąłem, choć traumatyczna historia. Ale myślę, że po prostu powiedziałem słuchaczom, jaka jest sytuacja i wyszedłem obudzić realizatorkę. Wiesz, jak to moim dawnym radiu było, to kawał drogi. Teraz jest inaczej, realizator siedzi obok.

M. KYDRYŃSKI: I jeden, i drugi. Jest oczywiście trudny, bo dla nas wszystkich to, co się zdarzyło, jest sytuacją, na którą nie byliśmy przygotowani. Wielu z nas, nie wyłączając mówiącego te słowa, nie bardzo się umie w tym odnaleźć. Przyszłość jest, jak mawiał Churchill, niepewna. Ale jednocześnie jest to ciekawy czas, bo się pojawiają nowe możliwości. Z jednej z nich skorzystałem, przechodząc do radia, które jest wyłącznie internetowe. I zaczynając coś od początku. Kto by pomyślał, że po pięćdziesiątce – o zgrozo- można zacząć coś naprawdę od zera? Tu trochę przesadzam pewnie, bo jednak ja wciąż robię to, co robiłem w poprzednich latach, tylko w innym miejscu, z pomocą innej technologii. Ale to wciąż jestem ja, to wciąż jest muzyka, którą wybierałem i wybieram w podobnym nastroju dla moich słuchaczy, którzy też w znacznym stopniu pozostali ci sami. Więc jest to nowe, jest to wyzwanie, ale z drugiej strony każdego dnia jest lęk: jak sobie poradzimy, jak długo to przetrwa i jaka jest przyszłość?